Feestboek

“Wat denk je schat, kan dit of schijnt het door?”
“Het schijnt door.”
“Echt?”
“Op m’n moeder.”
“Is het hinderlijk?”
Ze trok haar schouders op. “Waarom trek je er niet gewoon een wit T-shirt onder aan? Je moet je toch omkleden.”
“Allemaal weer extra gedoe, het is toch al zo’n geklooi, omkleden in de auto.”
“Kom dan eerst naar huis. Kleed je je hier om.”
“Ik wil er gewoon een beetje op tijd zijn. Erik gaat ook rechtstreeks.”
Hij zette zijn borst op en trok aan de zijkanten zijn overhemd strak.
“Kun je de letters lezen?”
“Niet echt.”
Ze ging recht voor hem staan.
“De contouren van het doodshoofd en, wat zijn het, die sikkels zie je zo wel goed.”
“En als ik een das om zou doen?”
“Je ziet het vooral aan de zijkanten. Bij je buik, zeg maar.”
Hij pakte het jasje dat over de stoelleuning hing en trok het aan.
“Zo?”
“Zo niet. Maar houd je die de hele dag aan?”
Ze liep terug naar het aanrecht en hevelde het theezakje over naar de andere mok.
“Waarom trek je niet gewoon een donkerder overhemd aan?”
Hij liep naar de spiegel en zij wist wat het antwoord was.
Hij wilde dat het rafelige ding een beetje zou doorschijnen. Precies genoeg om bij de juiste houding betrapt te worden door een collega die hem zou dwingen te bekennen dat er een concert op het programma stond. Nee, nee, je kent het waarschijnlijk niet. Vrij hard. Fan van het eerste uur, latere werk minder want te commercieel.
Hij wist dat zij wist wat het antwoord was en hij hield van haar omdat ze zijn doorzichtigheid nooit belachelijk zou maken, of zelfs maar zou benoemen.
Ze vond hem aandoenlijk en daar had hij vrede mee.
“Nee joh, niet nodig, ik zit de hele dag in besprekingen. Jasje blijft toch wel aan.”
Ze gaf hem zijn thee aan.
“Weet je het zeker dat je die stoommaaltijd niet wilt meenemen? Gewoon even in de magnetron op de zaak, heb je in ieder geval iets warms in je maag.”
Hij schudde zijn hoofd. “Ik haal daar wel even wat joh. Of ik rijd even snel langs de McDonalds.”
“Van mij mag het, maar je weet wat ik ga zeggen hè?”
Hij stak zijn vuist en keek er stoer bij. “Niks dat een paar Rennies niet kan fixen, schatje. Je bent rock ’n roll of je bent het niet.”

Uit Feestboek, door Arjen Vuurens