Hij verdween drie jaar van het technotoneel maar weet alle aandacht weer op zich gericht. Conform het patroon, maar eigenlijk tegen de verwachting in. Ist der Comeback Kid zurück?
TechMag gaf hem ooit de bijnaam Catman, omdat de Duitse topdeejay over negen levens leek te beschikken. Keer op keer was DJ Billie Manhoff betrokken bij opstootjes en schandalen en iedere keer werd het einde van zijn carriere voorspeld. Maar de Clinton van de technoscene kwam telkens boven. In stijl, met bejubelde albums en historische live sets.
Zo was er in 2004 de kwestie rond het minimal album Walking, toen de Tony Rosales – nota bene onder contract bij hetzelfde Antirecords label – Manhoff ervan beschuldigde heimelijk het geluid van diens voetstappen te hebben verwerkt. Na een lang en grimmig proces met een hoofdrol voor een gewiste mastertape sprak de rechter de Duitser vrij. Het uitblijven van het groots aangekondigde Walking Back werd door velen uitgelegd als een impliciete schuldbekentenis. En Manhoff? Manhoff sloeg terug met het project Deafening, een wonderlijk maar zeer geslaagd samenwerkingsverband met de Kount Gnush van de gelijknamige Noorse Gothcore band.
Een klein jaar later verscheen een filmpje op het internet waarin duidelijk te zien was hoe tijdens een set van Gordon Prince Manhoff met zijn rug naar het podium een drankje bestelde. Een faux pas in het kringetje van topdeejays, want getuigend van minachting. Een misverstand volgens Manhoff, veroorzaakt door een akkefietje over wisselgeld. Vlek op vlek op vlek, volgens de critici. Der Billie stelde orde op zaken met een optreden op Ferdowsi plein in Teheran. Niemand had het nog over ‘Prince vs. Manhoff’. Iedereen sprak over het youtube-filmpje met dansende leden van de Basij militie die juist was ingezet om de feestgangers uiteen te drijven.
De genadeklap leek te zijn gevallen in 2008. Op aangeven van een oplettende geluidsman werd Manhoff tijdens een set op Mykanos betrapt op onderdraaien, een vorm van ‘sub performance’. Om in aanmerking te komen voor Europese subsidies ter stimulering van synthetische muziek dient een deejay ten minste 38 procent van de geluidseffecten live op het podium te produceren. Manhoff kwam op het Griekse eiland niet verder dan 32 procent, zo bleek uit de loggegevens. ‘Billi Vanilli’ kreeg een boete van 10.000 euro en een draaiverbod van zeven maanden. Six percent gate trof Manhoff in hart. Via een woordvoerder liet hij weten dat “zijn dikke huid onvoldoende bescherming bood tegen de aanvallen op zijn artistieke integriteit”. Het werd stil rond Billie Manhoff en in 2010 leek een belangrijk technotijdperk te worden afgesloten toen de stekker uit de officiële website ging.
En dan is daar ineens Don’t look back. Zonder toelichting, zonder verantwoording en met een niet mis te verstane boodschap: Manhoff richt zich op de toekomst. Zo heeft hij gebroken met Antirecords om in eigen beheer te experimenteren met pay-per-like, een streaming service waarbij liefhebbers betalen voor het aantal geluisterde minuten. Geen ongevaarlijke propositie want ook muzikaal laat Manhoff het verleden achter zich. Verdwenen is het bombast dat hem de bijnaam Boom Boom Billie opleverde. De samenwerking met non-step producer Alain as Such heeft geleid tot een ingetogen en op momenten zelfs ontroerend album.
De anders zo gedisciplineerde Manhoff opent met een rommelige prelude, die ongemerkt overloopt in rHETORICS – een discontinu komen en gaan van bedrukte bassen die dienstbaar het karakteristieke geprevel van gastvocalist Michael Pimm in veilige haven brengen. Het is een vooraankondiging want met Don’t look back word afscheid genomen van het primaat van de beat. Dat leidt tot prachtige tracks, zoals Mindlessness I en Mindlessness II, waarin Manhoff met niets dan hi-hats en kinderlijk pianospel een afgemeten maar bedwelmend geluidspanorama neerzet. Maar Manhoff schiet op momenten ook door, zoals in I owe you fuck all en Awful, Awful, nummers die zo zijn uitgebeend dat ze de vraag rechtvaardigen of Der Comeback Kid werkelijk terug is of dat hij zijn werkterrein heeft verlegd. De ondertitel van het laatste album luidt File under Techno. Bij Manhoff leert de ervaring dat een rel en een wederopstanding nodig zijn om daar chocola van te maken. In de tussentijd wel gewoon luisteren.
jaccovanuden.com 