De agent keek me vies aan maar ik gaf geen krimp. Ik zoog lucht door mijn voortanden en spuugde op de grond.
“Hoe kom je aan die fiets?”
“Van je zusje, zoals je weet. Ik heb eerst haar bereden, en nu haar fiets”
Hij stapte uit, “geen grappen makker, laat je identiteitsbewijs maar eens even zien.”
Deze jongen is natuurlijk niet voor één gat te vangen en ik spurtte razendsnel weg. De agent riep me na maar ik had maling aan hem. Door het rood, tegen het verkeer in, wie maakt mij wat. Mensen kijken me aan maar ik lach ze uit want ik ben een originele gangster. Toen ik zeker wist dat ik die smeris had gelost, draaide ik een klein straatje in. Ik pakte mijn peuken, stak er een in mijn mond en realiseerde me toen dat ik geen aansteker bij me had.
“Verdomme”. Ik gooide mijn sigaret op de grond. Ik kan ze toch makkelijk betalen. Ik heb overal maling aan.
“Zocht je dit soms?”, klonk een stem achter me.
Ik draaide me direct om en greep in een reflex naar mijn binnenzak. Op de straat moet je snel zijn, zoals je weet. Maar er was geen gevaar, niet voor mij althans.
Een mooie meid kwam op mij afgelopen, met een brandende sigaret tussen haar vingers.
“Vuurtje?”
“Ik zweer je. Niet alleen aantrekkelijk, ze kan ook nog gedachten lezen.”
Ze lachte en vroeg of ik een speler was.
Ik pakte een sigaret en stak hem aan met die van haar. Ik inhaleerde diep. “Dat weet je toch”
Ze keek me onderzoekend aan. “Ik ken jou niet, je bent niet van deze buurt”
Ik hing ontspannen over het stuur en blies rook in haar richting. Ze zag er erg goed uit, ook van dichtbij. Het is belangrijk dat vrouwen er goed uit zien. Dan respecteren ze zichzelf.
Ik keek haar strak aan. “Wie is Shurandy?”
Ze schrok zichtbaar van de vraag en nam een snelle hijs van haar sigaret.
“Je tatoeage, meisje”
Ze keek naar haar arm en lachte nerveus.
“Vriendje?”
Ze rolde met haar ogen en drukte de sigaret uit tegen de muur naast haar voordeur. Ze keek de kleine hal van haar woning in waar een ingeklapte kinderwagen lag.
Ik keek omhoog, naar het open raam van wat vast de slaapkamer was.
“Daddy home?” Je moet het gewoon vragen, ik vertel het je, meisjes houden niet van sukkels die er omheen draaien.
Ze deed alsof ze schrok van mijn vrijpostigheid, maar we wisten allebei dat dat maar onderdeel van het spel was. We wisten allebei waar dit naartoe ging.
Ze keek over mijn schouder. “Vrienden van je?”
Ik vertel je dit: agenten zijn net vliegen. Irritant en moeilijk af te schudden.
De dikzak agent begon mijn kant op te rennen. “Staan blijven!”
Ik keek haar aan. “Ik moet even wat zaken afhandelen, weet je, ik kom later terug”
Ze streek met haar wijsvinger over haar onderlip. “Wie zegt dat ik er dan nog ben?”
Ik lachte naar haar. Ik geef respect aan meisjes die zich niet gemakkelijk laten inpalmen.
Ik draaide me om en riep naar die smeris dat hij me met zijn dikke buik nooit zou kunnen inhalen. Ik zeg alles tegen die sukkels, mij maakt het echt niet uit.
Ik wierp nog een blik op het slaapkamerraam, gaf haar een knipoog en sprintte weg, “later, meisje.”
jaccovanuden.com 