Met open ogen

Toen ze zich had uitgekleed wierp hij haar een zuinig knikje tussen de benen toe. ”Had je nou niet even …”
“Het zijn professionals, schat, denk je nu werkelijk dat die zich druk maken om mijn bikinilijn?”
“Een kleine moeite om het voor iedereen leuk te houden, denk ik dan, ook voor later.”
“Ik hoop niet dat je van plan was om daar op in te zoomen”. Ze kopieerde zijn knik.
Hij nam de kamer in zich op. De ruimte die hem de gelukkigste dag van zijn leven zou gaan schenken, trof hem vooral als een goed ingerichte werkplek. Functioneel licht, voldoende beweegruimte en door de karige inrichting en vloeiende lijnen makkelijk schoon te krijgen. Hij had zich laten vertellen dat Máxima in dezelfde kamer de koninklijke lijn had doorgetrokken en vroeg zich af welke oplossing het ziekenhuis had bedacht om het hok de grandeur te geven die de prinsesjes toekomt. Toen hij zich de flip-over probeerde voor te stellen met de suggesties van de taskforce die ongetwijfeld voor de gelegenheid was ingesteld, trilde de binnenzak van zijn jasje. Zijn geirriteerde blik was aangeleerd. Hij vond het heerlijk om gestoord worden.
“Kut, dat is waar ook.” Hij drukte het apparaat tegen zijn borst alsof hij al ruggespraak voerde, “conference call. Is even belangrijk, dan kunnen die jongens door en kan ik me hier helemaal op focussen, okay?”
Cynthia trok voor de vorm kort haar wenkbrouwen op.
Hij nam pas op toen hij de deur achter zich had dichtgetrokken.
“Hey man.”
“Hey man, ben ik al peetoom?”
“Nope, maar lang gaat het niet meer duren hoor. We zijn net ingecheckt. Het ziet er allemaal keurig uit volgens de verloskundige. Gaat waarschijnlijk ergens vanacht gebeuren.”
“Leuk man, spannend.”
“Yep.”
Een jonge zwarte verpleegster maakte met minimale handgebaren duidelijk dat telefoongesprekken aan het eind van de gang moesten worden gevoerd. Derek excuseerde zich nauwelijks hoorbaar en wees met opgetrokken mondhoeken en diepe frons naar telefoon aan zijn oor, de internationale code dat je niet de beller maar gebelde bent, en dus eigenlijk geen blaam treft.
“Sorry, ja, nee, leuk inderdaad. Spannend.”
“Zie ik je nog vanavond?”
“Yeah right, Cynth ziet me aankomen.”
“Was ook een grapje hoor, suffe. Ik wil dat je er de komende dagen voor de volle honderd procent bent voor de moeder van je kind. Ik meen het.”
De lift ging open en Derek lachte vriendelijk naar een opgewonden vrouw van rond de vijftig, bos bloemen in de linkerhand, grote blauwe Cars-ballon in de rechter.
Hij keek naar de grond en sloot zijn ogen, “dat is ook wat ik wil, Frank.”

Uit Met open ogen, Danique ten Klooster