Kantoortaal: gewoon lekker piketpaaltjes blijven slaan

Japke-d. Bouma. Columnist, NRC-redacteur én beoogd troonopvolger van Youp van ’t Hek als gesel van de moderne kantoorklerk. Want oh-oh-oh want we maken het bont op onze flexplek. U en ik. De taal die we uitkramen! 

Tragische pennenlikkers zijn we, die ons betekenisloze werk nog wat gewicht proberen mee te geven door net te doen of we op de bouwplaats staan – daar waar écht gewerkt wordt: ‘Talent aanboren, managers doorzagen, prototypes in de steigers zetten, zekerheden borgen, waarden verankeren, voorstellen afhameren, piketpaaltjes slaan en contouren schetsen’.

Voelt u zich ook zo betrapt?

Japke-d. onthult, ontmaskert en klaagt aan. Ook als het om die verkeerde gebruikte voorzetsels gaat. Jeuk, jeuk! Als u uw lagere school had afgemaakt had u namelijk kunnen weten dat je niet iets tegen iemand aan mag houden of dat een voorstel niet even langs een collega moet. Laat staan dat er binnen de groep naar een oplossing kan worden gezocht.

Hele kantoortuinen zouden stilvallen als het aan Japke d. Bouma ligt; als de dood voor de taalpolitie. Of kent u geen zwakke momenten, en hebben ze u nooit kunnen betrappen op het gebruik van ‘eufemistische, loze en verhullende kantoortaal’ en zult u nooit vertrekregeling zeggen wanneer u gewoon ontslag bedoelt?

Geen idee of Bouma haar eigen kantoortaal (ten strijde trekken, gids, kantoorjungle – Che Guevara eat your heart out) ironisch gebruikt, maar het heeft er veel van weg dat de redacteur haar klassiekers niet kent. Taal, ook irritante taal, laat zich niet verjagen. ‘Gewoon stoppen’ of ‘ophouden met’ dat kantoorjargon kan niet en moet je ook niet willen. Vaktaal is de levensader van dingen die werken. Taal pikken van de buren hoort daar gewoon bij.

Erger nog dan de ondoordachtheid van het streven naar een wereld zonder jargon, is Bouma’s keuze om uitgerekend de kantoorkneus aan te pakken.

Geen beroepsgroep die zich zo makkelijk de maat laat nemen en er zelf met plezier een schepje bovenop doet. Giet twee biertjes in ons en we vertrouwen je toe dat we natuurlijk véééél liever een bed & breakfast op het Franse platteland zouden runnen, dan dat we docenten in het gareel proberen te houden of personeelsmutaties nalopen op betekenisloze typfoutjes. Zet er een knappe gin-tonic naast en we geven met ons hoofd op de bar toe dat de avonturen van juffrouw Jannie,  David en Blake zijn gebaseerd op ons deerniswekkende prikklokbestaan.

Aan ons valt toch geen eer te behalen, Japke d. Bouma?